با توجّه به جایگاه علمی معصومین ع و عصمت و دوری ایشان از خطا و اشتباه نسبت به هر چیز از جمله دانش طبّ، پژوهش حاضر به بررسی گونه های مواجهه معصومان(ع) به پزشک می پردازد و چگونگی استفاده از این مواجهه به عنوان الگوگیری از سبک زندگی آنان در حوزه سلامت بررسی شده است.

دانلود متن pdf مقاله: عدم انحصار مواجهه معصومان به طبیب

یافته های این پژوهش نشان می دهد با توجه به مقامات و فضایل و علم ویژه لدنی معصومان(ع)، مواجهه آنان با طبیب فقط به شکل مراجعه نبوده بلکه یا تأیید اصل بهره مندی از طبّ است یا تأیید عملکرد یک طبیب خاص یا جنبه تعلیمی داشته است که از لحاظ فنّی یا دینی به طبیب یا اطرافیان مطالبی را آموزش دهند. حتّی گاهی این تعلیم به شکل تنبّه به نقص دانش طبّ بشری و خطاپذیری عمل طبیبان و استقلالی نبودن نقش آنها در معالجه از سوی معصومان(ع) نشان داده میشود و گاهی بدون نگاه سلبی به دانش طبّ بشر غیر معصوم و صرفاً برای نشان دادن جلوه کرامت معصومان (ع) و برتری علم آنها نسبت به دیگر آحاد بشر است.

ادلّه این مواجهه، تبلیغ و جذب پزشک به دین، الگوسازی از معصومان(ع) در مواجهه رجوعی به طبیب برای بهره مندی دیگران از آن در زندگی با مسلّم گرفتن جواز رجوع به پزشک، مبارزه با غلو با استفاده از نشان دادن بیمار شدن معصومان(ع)، عمل معصومان(ع) بر اساس ظاهر و نه علم لدنی - جز در برخی موارد - است.