متن پیشرو بخشی از تقریرات بیانات آیت ‌الله ‌العظمی شبیری زنجانی در گعده روزانه علمی خود که حوالی اذان مغرب و حتی روزهای تعطیل در دفتر این مرجع تقلید ۹۰ ساله تشکیل می‌شود‏ ‏است که توجه شما را به آن جلب مینماییم:

خیلی از این روایات طبی، اَسناد درستی ندارند و نمی‌شود اِسناد بَتّی [و قطعی] به ائمه(ع) داد. آن‌هایی که سند درستی دارند قابل استناد هستند؛ ولی اگر فقط دارای ظهور باشند، امر قطعی نیست؛ بلکه ظنی است و اگر الآن خلاف علم است همان هم از اعتبار می‌افتد.

 با این‌ها می‌آیند معامله قطع می‌کنند و بعد گیر می‌کنند. در این‌جا هیچ نباید معامله قطعی کرد و البته روایات ضعیف را هم بَتّی نباید رد کرد. از طرفی آن معتبرها را هم نباید صحه بگذاریم که بعد مشکل ایجاد شود. تازه ما مطلق ظن بما هو ظن را طبق بنای عقلا قبول نداریم؛ بلکه باید برای متعارف مردم اطمینان‌آور باشد؛ نه این اطمینان‌های مدرسه‌ای که نوع ما داریم.

 اگر مصالح جامعه ایجاب کند که طبق ضوابط و شرایط خاصی طبابت [سنتی] صورت گیرد مانعی ندارد؛ مثلاً فرد حاذقی طبق قواعد این رشته، با پذیرفتن مسؤولیت، عهده‌دار امر باشد. البته در هر صورت در مواردی که اعتبار نسخه مذکور از نظر اهل فن به جهت اعتبار سندی یا دلالی ثابت نیست، نباید به‌صورت جزمی به حضرات معصومین علیهم‌السلام اِسناد داده شود؛ ولی اگر قطعی‌الصدور باشد و دلالت هم اطمینانی باشد و دلیل قطعی بر خلاف نباشد مثل علم ریاضی، نمی‌شود مخالفت کرد (۳ تیر ۹۶).

منبع: سایت مباحثات